Hortiterapia (hortus – łac. ogród) polega na wykorzystaniu ogrodu i roślin do terapii. Zbawienne działanie natury na ludzki organizm wychwalał już Hipokrates, a podczas hortiterapii tę starożytną mądrość się wykorzystuje. Można ją podzielić na bierną – tj. spacerowanie po ogrodzie, zieleńcu, aktywność fizyczna, doznania zmysłowe i estetyczne oraz na czynną, czyli pracę przy uprawie i pielęgnacji roślin a więc sianie, sadzenie, zbieranie owoców.
W hortiterapii koncentrujemy się na poprawie funkcjonowania narządów ruchu, funkcjonowania poznawczego, emocjonalnego, społecznego. Najczęściej zajęcia mają charakter grupowy i polegają na uprawie i pielęgnacji roślin, pokonywaniu ścieżek sensorycznych, ćwiczeniach koordynacji wzrokowo – ruchowej, terapii manualnej, na warsztatach florystycznych połączonych z muzykoterapią.
Hortiterapia bierna polega na kontemplacyjnym korzystaniu z ogrodu, spacerów, przebywaniu
w ogrodzie, doznaniach sensorycznych. Kojący widok ogrodu, upajanie się wspaniałym aromatem ziół
i kwiatów, wsłuchiwanie się w odprężające dźwięki ogrodu działa leczniczo na wiele zmysłów.
W pomieszczeniach zamkniętych, dzięki na przykład florystyce udaje się osiągnąć wszystkie założenia hortiterapeutyczne.
W dziedzinie tej koncentrujemy się na poprawie:
- Funkcjonowania narządów ruchu
- Funkcjonowania poznawczego
- Funkcjonowania emocjonalnego
- Funkcjonowania społecznego
Hortiterapia to odpowiedź na wrodzone powiązanie człowieka z naturą.
Hortiterapeuta: mgr Tatiana Górska – Jarmoluk
