Metoda integracji odruchów posturalnych i dynamicznych oraz ustno-twarzowych według S.Masgutowej

 Integracja odruchów posturalnych i dynamicznych

Odruchy posturalne i dynamiczne pojawiają się jeszcze w życiu płodowym i w okresie niemowlęcym służą ochronie życia i obronie przed szkodliwym wpływem środowiska zewnętrznego. Rodzimy się z zaprogramowanym wzorcami ruchowymi, które wykorzystujemy do osiągania kolejnych etapów rozwoju. Zdrowego niemowlaka nikt nie uczy zmieniać pozycji w łóżeczku, raczkować, wstawać na nóżki a potem chodzić.

W naturalny sposób, jeżeli rozwój niczym nie jest zakłócony, odruchy przekształcają się w reakcje i umiejętności coraz bardziej świadome i złożone. Jeżeli płynność tego procesu jest zahamowana przez chorobę lub czynnik zewnętrzny rozwój jest utrudniony. Metoda integracji odruchów posturalnych i dynamicznych to program złożony ze schematów ćwiczeń stymulujący zasoby naszego mózgu. Stosując odpowiednie bodźce, wywołujemy reakcje i działamy pobudzająco na sieć połączeń nerwowych. W naturalny sposób odzyskujemy dane na temat przebiegu odruchu i przypominamy jaka powinna być właściwa reakcja mięśni. Systematycznie powtarzając określone ćwiczenia, zmniejszamy nieprawidłowości, dając szansę na zapamiętanie przebiegu odruchu i jego integrację.

Integracja odruchów ustno-twarzowych

Celem terapii jest kształtowanie prawidłowych schematów motorycznych twarzy oraz stymulacja narządu mowy. Podczas terapii pobudzane są obszary neurosensomotoryczne twarzy, które uaktywniają z kolei mięśnie mimiczne oraz odruchy związane z prawidłowym ssaniem, odgryzaniem, żuciem oraz połykaniem a w przyszłości z prawidłową artykulacją. Odruchy twarzy to reakcje mózgu i ciała, które aktywizują motorykę obszarów mimicznych twarzy i górnych części ciała w odpowiedzi na właściwe sensoryczne bodźce zewnętrzne i wewnętrzne. Odruchy twarzy muszą być zintegrowane, aby schematy ruchów związanych z jedzeniem, mową, wyrażaniem emocji, czy komunikacją mogły prawidłowo i dobrze funkcjonować. Integracja polega na doprowadzeniu tych odruchów do takiego stanu, w którym zaczną współpracować z systemami odruchów na wyższym poziomie (różnego rodzaju koordynacje, umiejętności i zdolności). Terapia jest metodą wspomagającą terapię logopedyczną.