W przestrzeni terapeutycznej ten moment nie był jedynie fizycznym porządkowaniem materiałów czy sali — stanowił symboliczny akt oczyszczenia, reorganizacji i odzyskiwania kontroli nad otoczeniem. Uczestnicy warsztatów, choć początkowo niechętni, z czasem angażowali się w ten proces z zaskakującą uważnością. Każde przesunięcie przedmiotu, każda decyzja o zachowaniu lub odrzuceniu danego elementu stawała się okazją do refleksji nad tym, co w życiu warto zatrzymać, a co można już bezpiecznie puścić.
Wspólne sprzątanie sprzyjało integracji grupy — wyzwalało rozmowy, śmiech, a czasem nawet łzy. Dla niektórych uczestników był to pierwszy raz, kiedy mogli poczuć się odpowiedzialni za wspólną przestrzeń, a ich działania miały realny wpływ na komfort innych. W kontekście terapii zajęciowej, ten dzień był nie tylko praktyczny, ale też głęboko znaczący — pozwalał na ćwiczenie planowania, współpracy i podejmowania decyzji. <txt>
Polecamy:
KLIKNIJ NA BANER I DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ